tutulmuş kalmışım, hareket etmeye çalışıyorum, olmuyor...bakakalıyorum, kalıyorum burda, garda, bilmem kaçıncı yolda... giden yolcu peronunda kalan, ağlayan bir rüzgar gülüyüm. kolum trenin hareketiyle kalkıyor, elim sağa sola salınıyor güle güle diyorum.
rüzgar gülü olmak mı, hayır. sadece gül olmalıyım ben, beni sıyırıp geçen rüzgar yön vermemeli bana, içimden geçeni yapabilmeliyim, dışımda gelişen olaylar benim kaderim olmamalı. işte o zaman ben ben olurum.
hareket eden trenin son vagonuna biniyorum.
PS: Foto şenere aittir, rüzgar gülünü ayşe almıştı. canlarım benim:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder